ساختار سازمانی به نحوه سازماندهی و هماهنگی فعالیت‌ها و بخش‌های مختلف در یک سازمان اشاره دارد. این ساختار تعیین می‌کند که وظایف مختلف چگونه تقسیم شوند، روابط گزارش‌دهی چگونه باشد و چگونه جریان اطلاعات برقرار گردد. چند نوع از ساختارهای سازمانی اصلی عبارتند از:

1. ساختار سلسله مراتبی (Hierarchical Structure): در این ساختار، سازمان به صورت یک سلسله مراتب با سطوح مختلف مدیریتی سازماندهی می‌شود. هر سطح مدیریتی دارای مقدار معینی از اختیارات و مسئولیت‌ها است و هر سطح به سطح بالاتر گزارش می‌دهد.
2. ساختار ماتریسی (Matrix Structure): در این ساختار، کارکنان و مدیران بر اساس دو یا چند زنجیره فرمان‌دهی و گزارش‌دهی کار می‌کنند. معمولاً افراد به بیش از یک مدیر گزارش می‌دهند که ممکن است شامل سرپرست‌های پروژه و مدیران واحدهای عملیاتی باشد.
3. ساختار مسطح (Flat Structure): در این ساختار، تعداد سطوح مدیریتی کم و از سلسله مراتب کوتاه‌تر است. این مدل تلاش می‌کند تا فاصله بین مدیران و کارکنان را کاهش دهد و باعث بهبود ارتباطات و تصمیم‌گیری سریع‌تر شود.
4. ساختار شبکه‌ای (Network Structure): در این مدل، سازمان بیشتر بر روی همکاری و مشارکت با دیگر سازمان‌ها و واحدهای مستقل تمرکز دارد. که می‌تواند شامل شرکت‌های همکار، ارائه‌دهندگان خدمات و شرکای تجاری باشد.
5. ساختار دایره‌ای (Circular Structure): در این ساختار، سلسله مراتب به صورت دایره‌ای سازماندهی می‌شود که در آن مدیران ارشد در مرکز دایره قرار دارند و واحدهای عملیاتی در حاشیه قرار می‌گیرند. این مدل سعی می‌کند تا ارتباطات و هماهنگی بیشتری بین تمام سطوح سازمان ایجاد کند.

ساختار سازمانی مناسب بستگی به اندازه سازمان، نوع کسب‌وکار و میزان انعطاف‌پذیری مورد نیاز دارد. انتخاب ساختار مناسب می‌تواند بهبود کارایی، ارتقاء نوآوری و تعهد کارکنان را به دنبال داشته باشد.

عناوین مجموعه مقالات ساختار سازمانی: